Παρανοϊκή Σχιζοφρένεια: Τρόποι αποκατάστασης

Μόλις είχα πάρει επίσημη άδεια να φορέσω το σήμα του Κέβιν και μου είχαν απονεμηθεί τα φτερά της Ειδικής Αεροπορικής Υπηρεσίας, βρέθηκα σε μια άλλη δουλειά στο Royal College of Psychiatrists στο Μπέλφαστ. Καθώς ήμουν εκεί το πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να κάνω μια επίσκεψη στο Ντάνγκιβεν, την πατρίδα του Κέβιν, φορώντας τα σήματα μου. Αυτή είναι μια ιστορία από μόνη της (δείτε την επόμενη ενότητα). Αλλά όταν επέστρεψα στο Μπέντφορντ, ο αδερφός του Κέβιν, ο Όλι με ρώτησε αν είχα επισκεφτεί τον τάφο και δεν είχα επισκεφτεί. Λίγο καιρό αργότερα έπιασα για άλλη μια φορά δουλειά στο Μπέλφαστ και έκανα άλλο ένα ταξίδι στο Dungiven, μένοντας με τη Margaret και τον Jim McCloskey στο Edenroe Guest House, μπροστά στον τάφο. Όλοι είχαμε μια σειρά από ασυνήθιστα γεγονότα με υποταγές κατά τη διάρκεια των προβλημάτων και ήλπιζα να πετύχω κάτι καλύτερο αποτίοντας τα σέβη μου στον τάφο. Δεν μπορούσα να βρω τον τάφο στην αρχή παρόλο που ήταν ο μεγαλύτερος στο νεκροταφείο! Πληρώθηκε από τους ανθρώπους του Ντάνγκιβεν. Όταν βρήκα τον τάφο είχα την αίσθηση ότι 2 άτομα στο νεκροταφείο γνώριζαν πολύ καλά ποιος επισκεπτόμουν. Έβγαλα το καπάκι μου κοιτώντας τον τάφο, δεν είμαι σίγουρος τι άλλο να κάνω. Αποφάσισα να κοιτάξω τον τάφο ενώ συγκεντρώνομαι σε αυτό που έκανα το 1981 όταν πέθαναν οι 10 απεργοί πείνας και όταν ήμουν 25 ετών στην ηλικία του Kevin όταν πέθανε. Μετά από 20 λεπτά κοιτάζοντας επίμονα, είδα τον Κέβιν να σηκώνεται από τον τάφο σαν κοιμισμένος, και μετά να ξυπνάει βουρτσίζοντας τον εαυτό του πριν περπατήσει κοντά μου και βάλει το χέρι του στον ώμο μου. Αυτή τη στιγμή τελείωσε η παραίσθηση ή η επίσκεψη ό,τι κι αν είχε και παρατήρησα αμέσως ότι το 2ο από τα δύο τσαμπιά λουλούδια στα δεξιά είχε εκτοπιστεί από τον δυνατό αέρα εκείνη την ημέρα  ή κάτι.  Τόσο γενναία, ένιωσα, πάτησα στον τάφο και έσπρωξα πίσω το λαστιχένιο πώμα που βρισκόταν το μάτσο μέσα στη θήκη του. Μου συνέβη αργότερα ότι (δείτε την εικόνα που τράβηξα από τον τάφο) το μάθημα ανθοδεξιής SAS μπορεί να σκεφτεί ότι οι δεξιότητές μου στην ανθοδετική μου φάνηκαν λίγο ανεπαρκείς! Υπογεγραμμένα αντίγραφα του νέου πορτρέτου του Kevin Lynch από τον Robert Ballagh διαθέσιμα εδώ:  www.kevinlynchs.com.

​

Την επόμενη μέρα, καθώς το Dungiven είναι απλώς ένα ταξίδι με λεωφορείο από την πόλη του Derry (ή το Londonderry αν προτιμάτε για ιστορικούς λόγους) πήρα το λεωφορείο εκεί. Παρατήρησα ότι υπήρχε ένα πιο αργό λεωφορείο "γραφικής διαδρομής" που περνούσε από τα βουνά Sperrin και το Parc, όπου γεννήθηκαν ο Kevin και ο Ollie, έτσι το πήραν. Δεδομένου του γεγονότος ότι το 1994 είχα αποφασίσει μόνος μου να αφιερώσω λίγο χρόνο για να σκεφτώ το θέμα, ίσως να μην εκπλαγείτε όταν μάθετε, αποφάσισα να περάσω το ταξίδι με το λεωφορείο ακούγοντας, ξανά, από το αρχείο, τη ραδιοφωνική εκπομπή RTE 1 Κυριακή με Η Miriam όπου μίλησε με τον Gerald "Ollie" Lynch και τα αδέρφια άλλων 2 απεργών πείνας Raymond McCreesh και Francis Hughes. Η παράσταση τελείωσε ακριβώς όπως το λεωφορείο τράβηξε στο περίπτερο στο Derry. Δεν με πιστεύεις; Δοκιμάστε το μόνοι σας και μπορώ να σας προτείνω ανεπιφύλακτα τον ξενώνα Edenroe στο Dungiven όπου η Margaret και ο Jim McCloskey θα σας φροντίσουν άψογα!